Deze pagina bevat een afbeelding die niet weergegeven kan worden omdat er geen recente versie van de Flash Plugin aanwezig is. Installeer de Macromedia Flash Player om de afbeelding te kunnen bekijken.
Nu blijkt er een simpele expressie te zijn waarin we de relatie tussen S d 2 en S y 2 kunnen weergeven:
S d 2 =S y 2 −r 2 S y 2 .
Oftewel: de variantie in de residuen is gelijk aan de variantie in Y, maar er gaat een stukje vanaf, namelijk r 2 S y 2 . Dit stukje, r 2 S y 2 , noemen we de verklaarde variantie.
Men spreekt van verklaarde variantie omdat de kennelijke samenhang tussen de X- en Y-waarden een gedeeltelijke verklaring van de variantie in Y is.
Waaruit blijkt die kennelijke samenhang?
Natuurlijk, maar ook het tweede alternatief (b is niet 0) is goed. Immers, zodra er sprake is van correlatie loopt de regressielijn niet horizontaal (b=0 ) maar met een hoek. Denk nog maar eens aan de formule: b=rS yS x.
Natuurlijk, maar ook het eerste alternatief (r is niet 0) is goed. Immers als de regressielijn niet horizontaal (b=0 ) loopt moet r ongelijk 0 zijn. Denk maar aan de formule: b=rS yS x.
Nee, bijvoorbeeld als we net doen of er geen samenhang is (bestudeer de figuur) dan is a gelijk aan Y¯. En dus is a dan ongelijk aan 0, ook al is er geen samenhang tussen X en Y.
