Deze pagina bevat een afbeelding die niet weergegeven kan worden omdat er geen recente versie van de Flash Plugin aanwezig is. Installeer de Macromedia Flash Player om de afbeelding te kunnen bekijken.
In voorgaande paragrafen werd duidelijk gemaakt dat afstand van een score tot z’n gemiddelde als uitgangspunt voor een spreidingsmaat gebruikt kan worden. In deze paragraaf wordt stap voor stap uit de doeken gedaan hoe dit uitgangspunt tot een bruikbare spreidingsmaat kan leiden.
Een manier om spreiding te berekenen is door alle afstanden (score tot gemiddelde) bij elkaar op te tellen (we noemen deze som voorlopig maar even willekeurig “D”):
D = 1×(1–3) + 2×(2–3) + 3×(3–3) + 2×(4–3) + 1×(5–3)
D = 1×(-2) + 2×(-1) + 3×(0) + 2×(+1) + 1×(+2)
D = 0
De uitkomst is nul omdat de totale (negatieve) afstand van de scores onder het gemiddelde even groot is als de totale (positieve) afstand van de scores boven het gemiddelde. Dit is een direct gevolg van de definitie van het gemiddelde.
